ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ.ΓΚΟΝΤΖΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ

Γκόντζος Χρήστος

"ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ" 

Θεσπρωτικό 26.09.2009

Προς,  Τον κ. Παύλο Ντόβα,

Πρόεδρο του Α.Π.Σ. Κεραυνός Θεσπρωτικού

Κύριε Ντόβα,

Έλαβα την από 01.09.2009 επιστολή σας με την οποία ζητάτε πληροφορίες σχετικές με την ιστορία του Κεραυνού και το σχετικό κείμενο που γράψατε και αναφέρεται στην ιστορία του.

Ένιωσα χαρά,  γιατί με την επιστολή σας με γυρίσατε στο γεμάτα δράση νεανική μου χρονιά που τόσο πολύ αναπολώ.

Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε σας προσωπικά, στο γραμματέα κ.Γρηγόρη Ζαχαριά και στο διοικητικό συμβούλιο.

Σας ανήκει κάθε τιμή, γιατί με την ενέργειά σας αυτή, σώζετε την πολιτιστική ιστορία του λαού του
Θεσπρωτικού, που διαχρονικά είναι πλούσια.

Κύριε Πρόεδρε,

«Ό,τι δε γράφεται το παίρνει ο άνεμος και το κηδεύει ο χρόνος».

Αν νεκρώσουμε το βλέμμα μας προς το παρελθόν , την παράδοση και την ιστορία  μας θα δημιουργηθεί ακινησία στο παρόν και η καθημερινότητα με τις προστριβές της, θα νεκρώσει την ιστορική συνείδηση και θα πνίξει κάθε νοσταλγική λυτρωτική χαρά.

Διάβασα με προσοχή το κείμενο που αναφέρεται στην ιστορία του Κεραυνού.

Παρατήρησα σ’ αυτό μια ιστορική ανακρίβεια που προσδιορίζει το χρόνο της ίδρυσης του Κεραυνού το 1951-52.

Πιστεύω αυτό προήλθε από άγνοια, γιατί μεσολάβησαν δύσκολα χρόνια από την ίδρυση του Κεραυνού ή καλύτερα από την μετονομασία της ομάδας ΑΡΗΣ που έγινε τον Απρίλιο του 1945.

Είναι αξιέπαινοι όλοι οι παράγοντες και οι ποδοσφαιριστές που αναφέρονται στην ιστορία του Κεραυνού μετά το 1951-52.

Στα ειρηνικά χρόνια που ακολούθησαν με την πλούσια δραστηριότητά τους έγραψαν λαμπρή ιστορία, αντάξια εκείνης που άρχισε στο Θεσπρωτικό από το 1932.

Διαχρονική πορεία του Αθλητικού Συλλόγου από το 1932

Η ιστορία του Κεραυνού αποκτάει μεγαλύτερη αξία γιατί γράφεται από ζωντανές μαρτυρίες προσώπων, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Στο Θεσπρωτικό-τα Λέλοβα- το 1931 παρουσιάστηκε μια προοδευτική κίνηση από πνευματικούς πολίτες του Θεσπρωτικού και από σπουδαστές και φοιτητές.

Ο Γεώργιος Παπαφωτίου δάσκαλος που είχε μετεκπαιδευτεί στο πανεπιστήμιο των Αθηνών από το 1927-29, ο Ευάγγελος Καινούργιος δάσκαλος στο Θεσπρωτικό, ο Θεοφάνης Τούσης, που έγινε Αρεοπαγίτης, ο Θεοχάρης Πάτσης ο γνωστός συγγραφέας και εκδότης που έλαβε «Το χρυσό μετάλλιο Παιδείας», ο Ευάγγελος Γ.Καλδάνης δικηγόρος (ο γιός του σεβαστού μπάρμπα Γάκη), ο Αριστείδης Λογοθέτης –δάσκαλος- πέθανε στη Τασκένδη, ο Στέλιος Αποστόλου Νάσης ή Κωσταντής, γεωπόνος πέθανε στη κατοχή.

Όλοι αυτοί-ίσως και άλλοι- ίδρυσαν Αθλητικό Όμιλο  και ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα Α Ρ Η Σ.

Ίσως ήθελαν να εκφράσουν τη μαχητική της δραστηριότητα σαν μυθικό Άρη το θεό του Πολέμου.

Οι ποδοσφαιριστές που έπαιξαν  στoν ΑΡΗ μέχρι το καλοκαίρι του 1940 είναι οι παρακάτω:

Ο Θεοφάνης Τούσης (έπαιξε και διαιτητής), ο Ευάγγελος Γ.Καλδάνης, Θεοχάρης Πάτσης (ως σέντερ φορ), ο Σωτήριος Γεωργαλής του Χαράλαμπου μπακ, ο Αριστείδης Λογοθέτης, κυνηγός, ο Νίκος Μέτος, χαφ, ο Απόστολος Ντούσιας, ο Χρήστος Γ.Γκόντζος (έξω αριστερά και σέντερ φορ) , ο Λεωνίδας Παπακώστας, ο Σπύρο Κατάτσης, ο Μιχάλης Μπόμπορης, ο Σπύρος Ν.Μπέτσος, ο Δημήτρης Σ.Φίντζος, πέθανε στη Τασκένδη.

Ο Χάρης Πάτσης λέει πως στον ΑΡΗ έπαιξε και ο Μπάμπης Τσάρας από τα Γιάννενα που αργότερα εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Το καλοκαίρι κατέβαινε στα Λέλοβα. Έπαιξε στο Θέατρο της κατοχής με τίτλο «αχ κουλούρα μου γλυκιά» στο Θεσπρωτικό. Θυμάμαι έπαιζε και ακορντεόν.

Διάταξη της ομάδας την εποχή εκείνη

Η διάταξη της ομάδας την εποχή εκείνη ήταν: 3-3-5, δηλ, τρείς στην άμυνα, τρείς στο κέντρο και πέντε στην επίθεση.

   

Το γήπεδο ήταν στα «Τσαΐρια»  κοντά στο πηγάδι «Λεύκα», και στη περιοχή «Mπακούρα» δεξιά από το δρόμο Θεσπρωτικού-Ριζοβουνίου.

Χαρακτηριστικές αναμνήσεις

·         Ο Ευάγγελος Καινούργιος, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος, απόχτησε μια συνήθεια που έμεινε και σε μεγάλη ηλικία. Τι στιγμή που ο ποδοσφαιριστής χτυπούσε τη μπάλα, ταυτόχρονα κλωτσούσε και αυτός στον αέρα.

·         Ο Θεοφάνης Τούσης έλεγε: «παιδιά, το κόρνερ είναι μισό γκολ… να προσέχετε!».

·         Ο Σωτήρης Γεωργαλής έπαιξε μπακ  ή χαφ είχε πολύ δυνατό σουτ και όταν ορμούσε να κλωτσήσει έλεγε: «φέ(υ)γα, φέ(υ)γα…γιατί …»

Ο ΑΡΗΣ έπαιξε με μεγάλες ομάδες της Φιλιππιάδας (θυμάμαι τον Νίκο Τσελεπή και τον Φουάτ), της Άρτας (θυμάμαι το Λάκη Σιγκούνα, τον Αγόρο, τον Οικονόμου, το Σίτο, το Γιώτη, το Βελισάρη)

Ο ΑΡΗΣ  έπαιξε μέχρι το καλοκαίρι του 1940, γιατί στις 28 Οκτωβρίου άρχισε ο Ελληνοιταλικός πόλεμος και η κατοχή που κράτησε πέντε περίπου χρόνια.

Τον Απρίλη-Μάη του 1945, οι νεότεροι ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ  θεώρησαν σκόπιμο να ξαναρχίσει η ποδοσφαιρική του δραστηριότητα.

Στις αρχές του Μάη ο Απόστολος Ντούσιας, ο Χρήστος Γκόντζος (έπαιξαν και οι δύο στον Παναβρακικό Άρτας), ο Λεωνίδας Παπακώστας, ο Αναστάσιος Πάτσης που αργότερα έγραψε τα λόγια και μεταποίησε τον ύμνο του Κεραυνού και ο Νίκος Μέτος συνήλθαν σε σύσκεψη για τη ανασυγκρότηση της ομάδας του ΑΡΗ-που είχε ιδρυθεί το 1932.

Έγιναν προτάσεις για να μετονομάσουμε τον ΑΡΗ και καταλήξαμε η ομάδα του χωριού μας να ονομαστεί ΚΕΡΑΥΝΟΣ.

Στη νέα ομάδα έπαιξαν παλιοί και νέοι ποδοσφαιριστές όπως ο Μίχος Μπόμπορης, ο Νίκος Μέτος, ο Σπύρο Κατάτσης, ο Δημήτρης Σ.Φίντζος, ο Λέανδρος Παπαγεωργίου κ.α.

Δώσαμε συναντήσεις με τις ομάδες Φιλιππιάδας, Αγίου Σπυρίδωνα, Λούρο και με ομάδα που συγκροτήθηκε από την Εθνοφυλακή, που είχε εγκατασταθεί στο χωριό μας.

Αρχηγός της ομάδας του στρατιωτικού τμήματος ήταν αξιωματικός από τα Γιάννενα Ρώϊμπας που είχε καθήκοντα στο στρατολογικό γραφείο (Π.Σ.Γ.).

Με την ομάδα αυτή παίξαμε τον Ιούνιο του 1945 στο γήπεδο που ήταν στη θέση «Μπακούρα» δεξιά από το δρόμο Θεσπρωτικού-Ριζοβουνίου. Σ’ αυτή τη συνάντηση έπαιξε  ο νεαρός τότε Μιχάλης Κίτσιος-που αργότερα έγινε πρόεδρος του Παναθηναϊκού και η ομάδα έπαιξε στο Γουέμπλεϊ στην Αγγλία-και σήμερα είναι πρόεδρος του ερασιτέχνη του Παναθηναϊκού.

Με την στρατιωτική ομάδα δώσαμε δύο συναντήσεις . Αναφέρω χαρακτηριστικά ό,τι ο Ρώϊμπας μου είπε πως επειδή τελείωσες το πρακτικό Λύκειο σε κατατάσσω στγο Πυροβολικό (27.08.1945). Αργότερα όταν επιστρατεύτηκα τον Απρίλη του 1949 η ειδικότητα άλλαξε και έγινα «Λ.Οπλίτης».

(Σημ.: Αυτά τ’ αναφέρω για να τεκμηριώσω ιστορικά το χρόνο ίδρυσης του ΚΕΡΑΥΝΟΥ-μετονομασία του ΑΡΗ. Υπάρχουν τα σχετικά στρατιωτικά έγγραφα).

Από το 1946 μέχρι το 1949 μεσολάβησαν γεγονότα δραματικά για τη πατρίδα μας με τον εμφύλιο πόλεμο και σταματάει η δραστηριότητα του «ΚΕΡΑΥΝΟΥ».

Ήρθε η ώρα της ειρηνικής περιόδου και ξαναρχίζει η δραστηριότητα του «Κεραυνού» το 1951-52.

Είναι τιμητικό για το λαό του Θεσπρωτικού που αποτελούσε και αποτελεί την πρωτοπορία σε όλες τις μορφές της πολιτιστικής δραστηριότητας και συντελούν στο ποιοτικό ανέβασμα της κοινωνίας μας.

Με εκτίμηση

Χρήστος Γκόντζος

τ.Σχολικός Σύμβουλος

Μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών»

και επίτιμος αντιπρόεδρος του

«Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων"